Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Η μέρα μου άρχισε χθες με την είδηση ότι Επιτροπή του ΕΦΚΑ έκρινε ενενηκοντούτιδα ασφαλισμένη ικανή προς εργασία. Δεν χρειάστηκα λεπομέρειες. Μάλλον θα ήταν δικαιούχος κάποιας σύνταξης ή επιδόματος αναπηρίας ή πρόνοιας κ.λπ. και την εξέταζαν κάθε λίγο και λιγάκι, μήπως και στην ηλικία της διαπιστωθεί ότι είναι υγιέστατη, εξ ου και μπορεί να εργασθεί. Σκέφτηκα μόνον, αν θα μπορούσε να συσταθεί στη Βουλή μια Επιτροπή με τη συμμετοχή ψυχιάτρων που θα εξετάσει τα μέλη της Επιτροπής, τα οποία έκριναν τη γραία ικανή προς εργασία.

Επιμέλεια : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Ο Σωτήρης Καλαμίτσης δεν είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και δικηγόρος. Όπως κι' εγώ άλλωστε - για να ευλογήσω λίγο και τα δικά μου γένεια - δεν είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος και δημοσιογράφος. Όταν λοιπόν βρισκόμαστε και συζητάμε το μείγμα είναι εκρηκτικό.

Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να μιλήσουμε για την περιβόητη δικαστική απόφαση 2343/2016 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών που δικαίωσε τον Γιώργο Σαρρή στην διένεξή του με την τράπεζα "Cyprus Popular Bank Public Co LTD", όπως μετονομάστηκε με την επωνυμία "Marfin Εγνατία Τράπεζα Α.Ε.".

Με την ένδικη ανακοπή ο Γ. Σαρρής επεδίωξε να ακυρώσει την υπ' αριθμ. 25052/2012 διαταγή πληρωμής του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία είχε εκδοθεί με βάση σύμβαση χορήγησης πίστωσης σε ανοικτό αλληλόχρεο λογαριασμό, που καταρτίστηκε μεταξύ της τράπεζας και της εταιρείας του Γ. Σαρρή.

Χειριστής drone - Επιμέλεια βίντεο : Ιωσήφ Παπαδόπουλος.

Τα Ψαρά είναι από εκείνα τα νησιά που έχω στην καρδιά μου. Και δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ασχοληθεί τόσο με τον ηρωϊκό, μαρτυρικό και αγιασμένο αυτό τόπο, όσο και με έναν από τους κατοίκους του που άφησε το δικό του ανεξίτηλο ίχνος πάνω στην Ολόμαυρη Ράχη. Τον αείμνηστο παπά Νικόλα. http://www.ribandsea.com/face/216-2009-11-30-19-59-03.html

Όντας λοιπόν στη Χίο, σε ένα από τα πρόσφατα ταξίδια μου με την "Hellenic Seaways", δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό και πετάχτηκα αυθημερόν μέχρι τα Ψαρά, επιβιβαζόμενος στο "Ψαρά Glory" που συνδέει κάθε Σάββατο και Κυριακή το νησί με το λιμάνι της Βολισσού. Σύντροφοί μου, όπως συνηθίζω τελευταία σε τέτοιου είδους αποστολές, το δίτροχο και το Mavic.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

[Ακόμη και το παρδαλό κατσίκι, μαυρισμένο από τις στάχτες,  έχει μείνει ενεό αρνούμενο να καγχάσει με τα  καμώματα των κυβερνητικών κλόουν].  

1] Απίστευτο και όμως αληθινό. 01.08.2018, ώρα 18:30. Ψηφοφόρος τις επιβαίνει μηχανοκίνητου δικύκλου και
- χωρίς να φοράει κράνος
- ανεβαίνει τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα κινούμενος αντίθετα προς το ρεύμα καθόδου προς Σύνταγμα
- κρατά το τιμόνι με το δεξί χέρι
- στο αριστερό χέρι έχει ένα χάρτινο κύπελλο με καφέ
- μιλάει στο κινητό, το οποίο είναι σφηνωμένο ανάμεσα στο αριστερό μπράτσο του και στο κεφάλι του, το οποίο μοιραίως γέρνει προς τα αριστερά.

Γράφει ο Σωτήρης Καλαμίτσης.

Υπότιτλος: «ο Χατζηπετρής ως πολιτειακός παράγων».

Όλες αυτές τις μέρες της καταστροφής αδυνατώ να βάλω σε χαρτί τις σκέψεις μου και την οργή μου. Είχα αποσβολωθεί από το απύθμενος θράσος των κυβερνώντων που προσπαθούσαν και ακόμη προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν έγινε και τίποτε ρε αδερφέ.

Διάβαζα τα τρυφερά σημειώματα των συνανθρώπων μου που περιέγραφαν λακωνικά τον άφατο πόνο τους από την απώλεια προσφιλών τους προσώπων. Έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου  αυτό που έγραψε εν κατακλείδι μία πονεμένη μητέρα που έχασε το παιδί της: «Να αγκαλιάζετε τα παιδιά σας κάθε μέρα». Ναι, πρέπει να τα αγκαλιάζουμε κάθε μέρα, διότι στο κράτος που ζούμε όλα μπορούν να συμβούν.